Toen Utrecht Dragons een aantal jaren geleden het eredivisieteam weer leven inblies na een verzoek van wat (oud)spelers, was het de bedoeling om te gaan werken met vooral een Utrechtse kern. Inmiddels timmert de club langzaam weer aan de weg met een groeiende supporters- en sponsorschare. Er wordt gekeken naar stappen maken op de ranglijst, er wordt zefs voorzichtig gekeken naar de top van de eredivisie. Natuurlijk heb je daar goede imports voor nodig, maar de basis blijft gelukkig het eerder ingezette beleid. Dus met voornamelijk Utrechtse jongens, aangevuld met goede Nederlandse spelers en een paar top imports.
Er stond al een behoorlijke kern Utrechtse jongens, maar net als vorig seizoen zijn er nu weer echte Utrechters op het oude nest teruggekeerd. Na negen seizoen in de Beneliga/CEHL was voor Justin Evers nu de tijd rijp om weer terug te komen naar de Vechtsebanen en het groen-rode tricot aan te trekken en te hockeyen voor de club waar hij op zijn 17de vertrok. We spraken met hem aan de rand van de ijsbaan.
Er waren al eerder geruchten dat je terug zou keren. Waarom was het nu het moment?
“Speelde natuurlijk op het hoogste niveau en dat is ook mooi. Vorig jaar was er inderdaad ook sprake van een terugkeer, maar ik had eigenlijk geen goed jaar bij Den Haag gehad en zo wilde ik niet vertrekken. Heb een goede tijd gehad bij Den Haag en wilde nog een goed seizoen draaien zonder blessures. Dat is gelukt en dus was het nu een mooi moment om terug te gaan naar de club waar ik al in de jeugd speelde. Geen files meer, uitwedstrijden in België en Duitsland, waardoor je pas heel laat weer thuis bent. Op een gegeven moment is dat wel genoeg geweest. Bovendien kwam er in Den Haag een nieuwe coach, dus het was nu het moment. Nu klopte het totale plaatje voor de terugkeer.”
Hoe was het om zolang inde Beneliga/CEHL te spelen?
“Heb genoten. Zeker met Den Haag bekers gewonnen, altijd gespeeld. Ik heb me daar echt ontwikkeld van jonge jongen naar een volwassen speler. In Nederland en Duitsland zit er veel publiek langs het ijs, vooral in Duitsland was het echt fantastisch. In België is het allemaal wel wat minder. Enige minpuntje, zoals aangeven, was het vele reizen. Als je dan ook nog een baan daarnaast hebt, is het soms wel lastig.”
Hoe beviel de terugkomst deze zomer?
“Dat beviel uitstekend. Gewoon op mijn fietsje naar de ijsbaan, dat is echt heerlijk. Ben nu al een beetje opgewarmd als ik bij de baan kom. Normaal stapte in na een uur stijf uit de auto, nu ben ik al klaar om te beginnen.”
Toch, een stapje naar beneden qua niveau, maar ook qua organisatie waarschijnlijk. Was het veel aanpassen?
“Je merkt wel dat het nog wat minder professioneel is. Over het algemeen zijn het kleine dingetjes, bijvoorbeeld een koffiemachine in de kleedkamer. Een bakkie koffie in de pauze is heerlijk. Maar er zijn ook weer zaken die echt super geregeld zijn. Je ziet dat er nog volop gegroeid wordt en dat de organisatie zich ontwikkelt.
Ook was er een wat andere mindset in de kleedkamer, maar dat is logisch als je ziet waar de club vandaan komt. Langzaam wordt het niveau hoger, het vrijblijvende moet er vanaf. Waar men eerst nog contributie betaalde om te spelen, is het nu wat anders, waardoor er ook wel meer van je gevraagd en verwacht wordt. Maar dat hoort erbij als je mee wilt gaan doen om de prijzen.”
Het is inmiddels oktober. Is de terugkeer wat je er van verwachtte? Hoe is het om weer met zoveel Utrechtse jongens te spelen?
“Er staat een goede groep. Het is mooi om weer met zoveel bekenden op het ijs te staan. Zo werden we in de Onder 14 kampioen van Nederland en toen speelde ik al met Wessel Copier, Vince van de Kraak en Jerry Kinneging. Daar heb je echt een band mee. Met Stef Overweg, die dit seizoen ook is teruggekeerd, heb ik nog in Den Haag gespeeld en ook de andere Utrechtse jongens ken ik.”
Er spelen nog wat Utrechtse jongens bij andere clubs op CEHL niveau. Heb je daar contact me, wie weet om ze over te halen om ook weer hierheen te komen?
“Ik spreek een aantal van die jongens zeker en ik ben er van overtuigd dat ze uiteindelijk allemaal weer naar de Dragons terugkeren. Maar sommige zijn natuurlijk nog wat jonger en willen toch nog graag op het hoogste niveau spelen. Als we in Utrecht door kunnen blijven groeien, er nog wat mooie sponsoren bij komen, wie weet dat we ze dan wat eerder terugzien. We hebben genoeg kwaliteit op andere ijsbanen rond rijden om het team nog verder te versterken.”
Na een aantal wedstrijden gespeeld te hebben, al enig idee hoe de Dragons in te schatten zijn ten opzichte van de overige teams? Kortom, wat zijn de verwachtingen?
“Nijmegen is denk ik toch van een andere orde. Zijn nog niet op hun best, hebben wat punten laten liggen, maar als het daar gaat draaien, dan zijn ze de onbetwiste nummer één. Voor de andere ploegen hoeven we niet onder te doen is mijn idee. Wordt een mooie competitie, waarbij wij bij de top 3-4 zouden moeten kunnen eindigen.”
Personalia Justin Evers
Leeftijd: 29 jaar
Geboorteplaats: Utrecht
Clubs:
2012-2013 IJCU Dragons
2013-2016 Red Eagles Den Bosch
2016-2017 Limburg Eaters Geleen
2017-2019 Nijmegen Devils
2019-2025 Den Haag
Foto’s Daan Kalksma
